.svg.png)
ГРЫМАЦЬ АДАМ АНТОНАВІЧ
Нарадзіўся 17 кастрычніка 1938 года ў вёсцы Ілья.
У 1955 годзе скончыў з медалём Ільянскую СШ. Затым філалагічны факультэт Мінскага педагагічнага інстытута імя Горкага (цяпер БДПУ ім. М.Танка). Працаваў настаўнікам у Швядоўскай васьмігодцы Вілейскага раёна, затым 5 гадоў дырэктарам Стражэўскай сярэдняй школы.
У 1967 годзе стаў аспірантам кафедры педагогікі Мінскага педінстытута.
З 1975 года дацэнт кафедры педагогікі Мінскага педінстытута.
У 1977 годзе прызначаны дэканам факультэта павышэння кваліфікацыі дырэктароў школ Мінскага педінстытута.
У 80-я гады працаваў прарэктарам па вучэбнай рабоце Мінскага педінстытута.
У дзевяностых – загадчык кафедры педагогікі БДПУ імя М.Танка.
У 1997 годзе Арганізацыяй Аб’яднаных Нацый Адам Антонавіч Грымаць аб’яўлены чалавекам года ў галіне адукацыі.
У 1998 годзе прафесару А.А. Грымацю прысвоена званне “Заслужаны работнік адукацыі Рэспублікі Беларусь”.
За плённую працу на працягу двух гадоў дацэнтам Вышэйшай педагагічнай школы ў Эрфурце (ГДР) узнагароджаны залатым медалём Г. Гердэра.
Прафесар А.А. Грымаць падрыхтаваў 30 аспірантаў, якія сталі кандыдатамі навук, плённа працуюць і сёння. Напісаў больш як 220 навуковых прац, надрукаваў у часопісах 157 артыкулаў, стаў аўтарам 5 вучэбных дапаможнікаў, 10 манаграфій, удзельнічаў у 43 міжнародных і 105 рэспубліканскіх канферэнцыях.
А.А. Грымаць узнагароджаны Ганаровай граматай Вярхоўнага Савета БССР (1982), значком “Выдатнік асветы БССР” (1983), Ганаровай граматай ВАКа Беларусі (1997), Ганаровай граматай Міністэрства адукацыі Рэспублікі Беларусь (1998), Ганаровай граматай Беларускага дзяржаўнага педагагічнага універсітэта імя М. Танка (1998).
8 лістапада 2000 года акадэміка Міжнароднай акмеалагічнай акадэміі, нацыянальнай акадэміі Рэспублікі Беларусь, прафесара Беларускага дзяржаўнага педагагічнага ўніверсітэта імя М.Танка, сапраўднага настаўніка, вучонага Адама Антонавіча Грымаця не стала, але і сёння актуальны ўсе яго навуковыя працы. Вучоны стаяў у пачатку распрацоўкі сучаснай сістэмы работы вышэйшай школы, аказваў метадычную дапамогу многім школам Рэспублікі Беларусь.
У 2004 годзе імя Адама Антонавіча Грымаця было прысвоена Ільянскай сярэдняй школе Вілейскага раёна Мінскай вобласці.
Слободчиков Владимир Иванович.jpg)
(родился в 1952 году)
Белорусский скульптор, возглавляет кафедру скульптуры Белорусской государственной академии искусств, доцент, заслуженный деятель искусств Республики Беларусь, член Ученого Совета Национального художественного музея Республики Беларусь, Музея современного белорусского искусства. Член Белорусского Союза художников с 1983г.
В 1969 году закончил Долгиновскую среднюю школу Вилейского района.
Владимир Слободчиков награжден медалью Франциска Скорины. Является создателем скульптурного образа специального приза Президента Республики Беларусь "Через искусство к миру и взаимопониманию".
Автор мемориальных знаков, установленных в женском концлагере "Равенсбрюк" и в концлагере "Заксенхаузен" в Германии, скульптурного рельефа "Осенние праздники" для здания Национальной библиотеки Беларуси, памятника "Сыновьям Речицы", надмогильного памятника народной артистке Беларуси Стефании Станюте, скульптур "Четырех пор года" для Дворца Румянцевых-Паскевичей в Гомеле, памятников, посвященных воинам-интернационалистам в Речице, Бобруйске, мемориального знака "Золотой фолиант" в Борисове, памятника "Детям войны" в Могилеве, скульптуры «Вильяна» в г.Вилейке и других произведений.
Сосонко Вячеслав Леонидович
Родился Вячеслав 3 мая 1976 г. в семье Леонида Васильевича и Татьяны Петровны Сосонко. В два года пошёл в детский сад №8 г.Вилейки. С 1983 по 1993 гг. учился в третьей средней школе, затем получил специальность электромеханика в городском профтехучилище. С 1995 по 1997 г. служил в Вооружённых силах Республики Беларусь, в\ч №19293.
В 1997 г.поступил на службу в пожарную часть д.Карповичи Вилейского района. 29 июля 1999 г. в доме д.Карповичи случился пожар. Выполняя служебный долг, Вячеслав получил множество ожогов не совместимых с жизнью. 7 августа 1999 г. Вячеслав умер. На здании школы установлена мемориальная доска.
